Pico (Giovanni), graaf van Mirandola, prins van Concordia, een Italiaansch geleerde, geboren den 24sten Februarij 1463, onderscheidde zich reeds als kind door eene ongemeene vatbaarheid en een sterk geheugen en begaf zich op 14-jarigen leeftijd naar de universiteit te Bologna, waar hij zich toelegde op de wijsbegeerte en de godgeleerdheid. Daarna bezocht hij de voornaamste hoogescholen van Italië en Frankrijk, waar hij een grooten schat van kennis vergaderde. Behalve Grieksch en Latijn verstond hij het Hebreeuwsch, Chaldeeuwsch en Arabisch. Hoogmoedig op zijne wetenschap, meende hij het vraagstuk van de verzoening van de godsdienst met de wijsbegeerte en van de zamensmelting der wijsbegeerte van Plato met die van Aristóteles te kunnen oplossen door er Neo-Platonische en Kabbalistische denkbeelden bij te voegen.
Na het voleindigen zijner omzwervingen begaf hij zich in 1486 naar Rome en zond er 900 theses („Conclusiones philosophicae, cabalisticae et theologicae, 1486”) in het licht, die hij wilde verdedigen tegen alle geleerden van Europa. Daar door zijne benijders sommige van deze stellingen aan den Paus als ketterij werden voorgesteld, begaf hij zich, om zich aan dreigende vervolgingen te onttrekken, naar Frankrijk en keerde eerst in 1493, toen Alexander VI hem vrijgesproken had, naar Italië terug, waar hij de beoefening der profane wetenschappen liet varen, om zich uitsluitend aan die der godgeleerdheid en aan een heiligen wandel te wijden. Hij sleet de laatste jaren van zijn leven te Florence in den omgang met de aanzienlijkste mannen van het Hof der Medici, en overleed aldaar den I7den November 1494. Zijne „Opera” zijn meermalen herdrukt. — Ook zijn broederszoon, Giovanni Francesco Fico van Mirándola, geboren omstreeks het jaar 1469, heeft verschillende wijsgeerige geschriften uitgegeven, en werd in 1533 vermoord. Hij leverde voorts eene levensbeschrijving van zijn oom en eene van Savonarola.
