Pesjawer, een district van het BritschIndische Keizerrijk, aan Afghanistan grenzend en oostwaarts zich uitstrekkend tot aan de Indus, telt op 427 geogr. mijl 1035000 inwoners (1872). De gemiddelde jaarlijksche warmte in de evenzoo genoemde stad bedraagt 22,7 C. en de jaarlijksche hoeveelheid regen 406 Ned. streep. De hoogste bergtoppen verheffen er zich tot eene hoogte van 1500 Ned. el. De voornaamste rivier is er de Kaboel, en de landbouw hangt er af van de besproeijing.
De grond bestaat er voor een groot deel uit klei, en dorre zandvlakten zijn er zeldzaam. In October zaait men er tarwe, gerst en andere granen, en in Mei is de oogst gereed. Rijst en maïs zaait men er in Maart, en deze worden rijp tusschen Julij en November. Gewoonlijk geeft het land er jaarlijks een dubbel gewas. De handel was er te voren van veel belang, maar begon te kwijnen, omdat de bergpassen aan de grenzen in de handen zijn van roofgierige horden.
De bevolking bestaat er uit Afghanen, die sterk vermengd zijn met Perzen en Turken; de meesten zijn dweepzieke Mohammedanen. Er wordt gewoonlijk Perzisch gesproken, en het district is in 1849 ingelijfd in het Britsch-Indische rijk. — De stad Pesjamer, 58600 inwoners tellend (1872), ligt aan eene zijrivier der Kaboel in eene vruchtbare vlakte. De Engelschen hebben er sterke vestingwerken aangelegd, en de Engelsche bezetting bedraagt er ongeveer 6000 man. De stad heeft den llden 1875 veel geleden door brand, maar is vervolgens fraaijer dan te voren weder opgebouwd.
