Pauline (Christiane Wilhelmine), prinses van Lippe, geboren te Ballenstedt den 23sen Februarij 1769, was eene dochter van prins Frederik Albert van Anhalt-Bernburg en ontving eene wetenschappelijke opvoeding. Zij was bekend met nieuwe en oude talen, hield briefwisseling met den dichter Gleim, trad in 1796 in het huwelijk met prins Leopold van Lippe-Detmold en nam na het overlijden van dezen (1802) als voogdes de teugels van het bewind in handen. Aanstonds schafte zij het lijfeigenschap af, stichtte eene bewaarschool en verbeterde de armenverzorging en het onderwijs. In 1807 trad zij toe tot den Rijnbond en verwierf te Parijs de achting van Napoleon I en de toegenegenheid van Joséphine.
Eene nieuwe grondwet, in 1817 door haar aan de Standen voorgelegd, werd verworpen. Den 4denJunij 1824 droeg zij het bewind over aan haren zoon en overleed den 29sten December van dat jaar. Zij leverde het geestige dichtstuk: „Die Theestunde einer deutschen Fürstin”, in „Iduna” voor 1805 geplaatst.
