Papieren geld noemt men papier aan toonder, door den Staat, door eene bank of door de eene of andere maatschappij in omloop bebragt. De burgers kunnen steeds met het papieren geld van den Staat hunne belastingen betalen, en de banken en maatschappijen zijn in hun eigen belang steeds bereid om het door haar uitgegeven papieren geld tegen klinkende munt in te wisselen. Daarom behoudt in gewone tijden, in de onderstelling dat er geen overvloed van papier in omloop is gebragt, dit laatste zijne volle waarde. Het papieren geld geniet alsdan een volkomen vertrouwen en bezorgt groot gemak in het maatschappelijk verkeer.
De geschiedenis levert intusschen onderscheidene voorbeelden op van het misbruik, dat ligtzinnige of oneerlijke regéringen gemaakt hebben van hare bevoegdheid, om het papieren geld steeds te vermeerderen en daaraan een gedwongen koers te geven. Op den duur is zulk een stelsel onhoudbaar, want het papieren geld heeft geene waarde, wanneer men er niet ieder oogenblik het bedrag aan zilver of goud voor bekomen kan. Door de Fransche assignaten, die zonder éénige beperking in den tijd der eerste Republiek werden uitgegeven, zijn velen tot armoede vervallen.
