Newman (John Henry), een vermaard Engelsch godgeleerde, geboren te Londen den 21sten Februarij 1801, studeerde te Oxford en werd in 1828 godsdienstleeraar, waarna hij, als aanhanger van Pusey, met dezen de „Tracts for the Times” in het licht gaf. In 1845 ging hij over tot de R. Katholieke Kerk en werd te Rome gewijd tot priester van het oratorium. Na zijn terugkeer in Engeland zocht hij zijne landgenooten zooveel mogelijk voor de R. Katholieke Kerk te winnen en schreef: „Letters on certain difficulties felt by Anglicans in submitting to Rome (1850)” en „Discourses adressed to mixed congregations (1850)”. Hij zag zich benoemd tot rector der pas gestichte R. Katholieke universiteit, maar legde in 1859 die betrekking neder, om zich te belasten met het bestuur van een opvoedingsgesticht voor den R. Katholieken adel bij Birmingham.
Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Apologia pro vita sua (1864: 2de druk 1874)”, — „History of my religious opinions (1865; 2de druk, 1869)”, — »The Pope and the revolutions (1866)”, — en „Essays, critical and historical (1871, 2 dln.; 4de druk, 1874)”. — Zijn broeder Francis William, geboren in 1805, studeerde desgelijks te Oxford en volbragt in 1830—1833 eene reis naar het Oosten. Daarna werd hij leeraar aan het Bristol collége, in 1840 hoogleeraar aan de académie te Manchester en in 1846 aan de universiteit te Londen, waarna hij in 1863 tot het ambteloos leven terugkeerde. In zijne geschriften: „The soul, her sorrows and her aspirations (1849; 8ste druk, 1868)” en „Phases of faith (1849; nieuwe druk, 1869)” volgt hij een weg, die door de rede en de humaniteit is afgebakend, zoodat hij niet meegaat met zijn broeder. Als geschiedschrijver verwierf hij een goeden naam door zijne „History of the Hebrew monarchy (1847; 3de druk, 1865)” en „Regal Rome, an introduction to Roman history (1852)”. Voorts schreef hij: „Essay on the moral and constitutional right (1849)”, — Lectures on political economy (1851)”, — Theism, or didactic leligious utteranees (1858)”, — „Handbook of modern Arabic (1866)”, — en „Dictionary of modern Arabic (1871, 2 dln)”.
