Miranda, een generaal der Fransche Republiek, geboren te Caracas in 1750, was reeds vroeg officier bij het leger in Guatimalo, moest wegens eene zamenzwering zijn land verlaten, begaf zich naar Europa, om er voor de zelfstandigheid van Zuid-Amerika werkzaam te wezen, en werd divisie-generaal bij de troepen der Fransche Republiek. Hij woonde den veldtogt van 1792 bij, vergezelde Dumouriez naar België en was bij de nederlaag bij Neerwinden. Deswege in staat van beschuldiging gesteld, wist hij zich volkomen te regtvaardigen, doch zag zich later uit Frankrijk verbannen, zoodat hij naar Engeland de wijk nam.
In 1803 keerde hij naar Frankrijk terug, maar men vergunde hem er geene verblijfplaats, zoodat hij zich naar Zuid-Amerika begaf, en in 1804 aan het hoofd eener bende opstandelingen de Republiek Caracas zocht te stichten. Hij viel echter in handen der Spanjaarden, werd naar Cadix gebragt, en overleed aldaar in den kerker in Januarij 1816.
