Een dapper Nederlandsch krijgsman, geboren te Maastricht den 30sten April 1797, zag zich op 17-jarigen leeftijd benoemd tot tweede-luitenant in Fransche dienst, ging vervolgens over in de Nederlandsche gelederen, woonde den slag van Waterloo bij en vertrok in 1817 naar Java. Hier nam hij aanstonds deel aan een paar veldtogten en was weldra kapitein, terwijl hij gedurende den Javaanschen Oorlog (1825—1830) bevorderd werd tot majoor. Achtervolgens versierd met de Militaire Willemsorde 4de en 3de klasse, werd hij in 1832, bij den oorlog op Sumatra’s Westkust, luitenant-kolonel en ridder der Orde van den Nederlandsehen Leeuw, en ontving in 1837 de benoeming tot kommandant op gemelde Westkust.
Hier onderscheidde hij zich zoozeer door beleid en moed, dat hij het kommandeurskruis der Militaire Willemsorde verkreeg en benoemd werd tot adjudant des Konings in buitengewone dienst. In 1843 werd hij generaal-majoor en in 1849 belast met het opperbevel over de derde expeditie naar Bali. Ook daar vergezelde voorspoed zijne wapenen, maar hij zelf werd bij een nachtelijken aanval op Kasoemba, den 25sten Mei 1849, doodelijk getroffen.
