Malcolm (Sir John), een Engelsch staatsman en geschiedschrijver, geboren den 2den Mei 1769 te Burnfoot bij Langholm in Schotland, vertrok reeds in 1782 als kadet naar Indië en onderscheidde zich in 1792 bij de belegering van Seringapatam. Na een kort vertoef in zijn vaderland, keerde hij in 1795 naar Indië terug en werd in 1800 met eene zending naar Perzië belast, waar hij een verbond tot stand bragt met de Afghanen. Na zijne terugkomst te Calcutta werd hij secretaris van den gouverneur-generaal Wellesley. In 1802, 1808 en 1810 was hij weder aan het Perzische Hof.
Perzië is aan hem de aardappels verschuldigd en de Sjach verleende hem de waardigheid van Khan des rijks. Daar verzamelde hij de bouwstoffen voor zijne: „History of Persia (1815, 2 dln; 2de druk 1828)” en voor zijne: „Sketches of Persia (1827, 2 dln)”. In 1812 kwam hij weder in Engeland, ontving er de ridderlijke waardigheid en was in 1816 reeds weder in Indië. Na het eindigen van den oorlog tegen de Mahratten en de Pindaries (1818) werd hij burgerlijk en militair gouverneur der veroverde landen in Midden-Indië en was er op loffelijke wijze werkzaam. Een verslag van zijn bestuur gaf hij in zijn: „Memoir of Central India (1823, 2 dln)”, terwijl hij zijne vroeger uitgegevene: „Sketch of the political history of India (1811)” zamensmolt met zijne: „Political history of India from 1784 to 1823 (1826, 2 dln)”.
Daarenboven had hij zijne uitgebreide kennis van Indische Zaken reeds doen blijken in zijne: „Sketch of the Sikhs (1812)”. Nadat hij tot generaal-majoor was benoemd, keerde hij in 1823 naar Engeland terug en werd in 1827 gouverneur van het presidentschap Bombay. Als zoodanig maakte hij zich zeer verdienstelijk, daar hij aan de Europeanen toestond, landerijen te pachten ter ontginning of tot het stichten van fabrieken. Toen hij in 1831 in zijn vaderland was teruggekeerd, zag hij zich gekozen tot lid van het Parlement. Voorts schreef hij nog: „The administration of British India (1833)”, en overleed te Windsor den 31sten Mei 1833.
