John Loudon Mac Adam is de uitvinder van eene bepaalde methode van aanleg van wegen. Hij was een Amerikaan, die in 1755 geboren werd en den 26sten November 1836 overleed. Hij heeft zijne uitvinding medegedeeld in: „A practical essay on the scientific repair and preservation of the public roads (1819)” en „Remarks on the present state of road-making (1820)”. Zijn stelsel is door velen afgekeurd, maar blijft ook thans nog op vele plaatsen in zwang.
Volgens zijne methode ontvangen de wegen slechts eene geringe welving of ronding, eene onderlaag van plat gelegde groote gebakken steenen, daarop eene laag van steengruis en eindelijk eene van geklopte keijen, grind of kalksteen. Deze laatste is bijzonder geschikt om de verschillende lagen tot ééne vaste laag zamen te pakken, maar geeft bij aanhoudende droogte veel stof en bij nat weder veel slijk. Zulke wegen worden gemakkelijk onderhouden door op de zwakke plaatsen eene nieuwe hoeveelheid grind te storten en door middel van ijzeren rollen met de oude laag te verbinden.
