Lycaon, de zoon van Pelasgus en Melihoea (de dochter van Oceanus) of van Cyllene, was koning van Arcadië en stichter van Lycosura en van de dienst van Zeus Lycaeus. Bij Dionysius vindt men een ouderen en jongeren Lycaon vermeld. Hij was vader van 50 zonen, en velen van deze hebben steden in Arcadië doen verrijzen. De sage noemt hem nu eens een vijand der Goden en dan weder den eerste, die beschaving bragt in Arcadië.
Volgens Tansanias offerde hjj op het altaar van Zeus (Jupiter) een kind, maar werd toen door dien god in een wolf herschapen. Een en ander gaf voorzeker aanleiding tot het verhaal, dat Ovidius daarvan heeft medegedeeld. Volgens dezen daalde Zeus, die van de verdorvenheid des menschdoms gehoord had, in menschelijke gedaante op aarde neder en begaf zich naar Arcadië. Hier werd hjj door het volk erkend en gehuldigd; doch Lycaon bleef twijfel voeden, en om den hoogen gast te beproeven, zette hij hem spijzen voor, die vermengd waren met menschenvleesch. Terstond wierp de vertoornde Zeus de tafel om, verbrandde het paleis en veranderde Lycaon met zpne goddelooze zonen in wolven of doodde hen met een bliksemschicht. Slechts één der zonen, Nyctimus geheeten, werd door Gaea gered.
