Loeffius (Dorotheus) of Loeffs, een Zuid-Nederlandsch godgeleerde, geboren te Grave den 12den Maart 1603, werd den 4den Augustus 1619 te Mechelen lid van de orde der Jezuïeten. Na het eindigen van zijn noviciaat studeerde hij 2 jaren in de wijsbegeerte en onderwees daarna 6 jaren de fraaije letteren, — studeerde toen nog 4 jaren in de godgeleerdheid, werd in 1633 of 1635 tot priester gewijd en legde in 1636 de 4 geloften af.
Nadat hij gedurende 4 jaren onderwijs had gegeven in de wijsbegeerte, werd hij te Leuven hoogleeraar in de uitlegging der Heilige Schrift en in de Hebreeuwsche taal en daarna in de scholastieke godgeleerdheid. Voorts ging hij naar Brussel en bekleedde er vele jaren het ambt van préfet des cas de conscience. Hij was regter in tallooze gewetenszaken en overleed den 17den December 1685. Van zijne geschriften vermelden wij: „Paraphrasis et theses sacrae in epistolam D. Pauli ad Romanos (1640)” — „Breve artificium legendi Hebraice”, — „Defensio brevis constitutionis Innocentii de quinque propositionibus Jansenii (1654)”, — „Cultus immaculatae conceptionis B. Virginis etc. (1663)”, — en „Het leven van den Jezuïet Bernard Colnago (1626)”.
