Lichtenstein. Onder dezen naam vermelden wij:
Ulrich von Lichtenstein, een midden-Hoogduitseh dichter, geboren uit een ridderlijk geslacht in Stiermarken omstreeks het jaar 1200 en overleden omstreeks het jaar 1276. In zijn gedicht: „Frauendienst”, door L. Tieck in 1812 het eerst bekend gemaakt, geeft hij eene schets van zijne levensgeschiedenis van 1211 tot 1255 in coupletten, die uit 4 paren rijmende regels bestaan. Daarenboven bezitten wij van hem nog het: „Frauenbuch", waarin hjj in den vorm van een gesprek klaagtoonen aanheft over het zedenbederf van zijn tjjd. De beste uitgave dezer gedichten is die van Fachmann met aanteekeningen van von Karajan (1841), terwjjl de lierdichten van von Lichtenstein ook door von der Sagen in de „Minnesänger” is opgenomen.
Martin Seinrieh Karl IÄchtenstein, eenverdiensteljjk reiziger en dierkundige. Hij werd geboren te Hamburg den lOden Januarjj 1780, studeerde te Jena en te Helmstedt en vertrok met den Nederlandschen generaal Janssens in 1802 naar de Kaap de Goede Hoop. Weldra vond hij gelegenheid om het binnenland dier kolonie te leeren kennen, en in 1804, bij het uitbarsten van den oorlog met Engeland, werd hij chirurgjjn-majoor bij een bataljon infanterie der Hottentotten en zag zich in 1805 als regéringscommissaris afgevaardigd naar de Betjoeanen. Na de verovering der kolonie door de Engelschen keerde hij met generaal Janssens naar Europa en in 1806 naar Duitschland terug, waar hjj bij afwisseling in Bronswijk, Helmstedt, Göttingen en Jena zjjn verbljjf hield en zijne verzamelingen en handschriften in orde bragt. In 1810 begaf hij zich naar Berljjn, hield er voorlezingen aan de iiniversiteit, en werd in 1811 gewoon hoogleeraar in de dierkunde.
In 1813 werd hij er directeur van het zoölogisch muséum, dat zich onder zjjn beheer aanmerkelijk heeft uitgebreid. Later ontving hij de benoeming tot „geheim Medieinalratb” en tot lid der Académie van Wetenschappen, en overleed op eene stoomboot tusschen Korsör en Kiel op den 3der> September 1857. Hij wijdde zich vooral aan de ornithologie, en zijne: „Beisen im südl. Afrika (1810—1811, 2 dln)” zijn zeer belangrijk.
