Leupoldt

betekenis & definitie

Leupoldt (Johan Michaël), een uitstekend Duitsch geneesheer, geboren te Weissenstadt in het Fichtelgebergte den 11den November 1794, studeerde te Erlangen en werd er in 1821 buitengewoon en in 1826 gewoon hoogleeraar. Hij legde zich er op toe om de geneesleer te behandelen als een deel der anthropologie en bepaalde zich vooral bij de psychiatrie. Hij doorreisde geheel Duitschland om overal de krankzinnigengestichten te bezoeken en bragt in 1845 te Erlangen de stichting tot stand van een krankzinnigenhuis met psychiatrische kliniek. Van zijne geschriften vermelden wij: „Heilwissenschaft, Seelenheilkunde und Lebensmagnetismus (1821)”, — „Grundrisz der Physiologie des Menschen (1822)”, — „Grundrisz der allgemeine Pathologie und Therapie (1823)”, — „Die alte Lehre von den Lebensgeistern (1824)”, — „Allgemeine Geschichte der Heilkunde (1825)”, — „Paieon oder Popularphilosophie der Heilkunde und ihrer Geschichte (1826)”, — „Eubiotik oder Diatetik des physischen und psychischen Menschenlebens (1829)”, — „Ueber den Entwickelungsgang der Psychiatrie (1833)”, — „Die gesammte Anthropologie, neu begründet durch allgemeine Biosophie (1834, 2 dln)”, — „Lehrbuch der Psychiatrie (1837)”, — „Geschichte der Gesundheit und der Krankheiten (1842)”, — „Lehrbuch der Theorie der Medicin (1851)”, — „Ueber ärztliche Bildung und Bildungsanstalten (2de druk 1853)”, — en „Die Geschichte der Medicin (1863)”.