Laurent (François), een verdienstelijk Belgisch schrijver, geboren te Luxemburg den 8sten Julij 1810, studeerde te Leuven en te Luik en promoveerde in de regten. Nadat hij 2 jaren als pleitbezorger in zijne geboortestad was werkzaam geweest, werd hij in 1834 chef der afdeeling voor wetgeving in het departement van Justitie te Brussel en in het volgende jaar hoogleeraar in het burgerlijk regt te Gent. Hij heeft door zijne historisch-philosophische geschriften een goeden naam verkregen en op dit gebied sedert 1850 eene reeks van 11 deelen in het licht gegeven onder den titel: „Etudes sur l’histoire de l’humanité”, waarin de volgende onderwerpen worden behandeld: „L’Orient, la Grèce, Borne (2de druk 1855, 3 dln)”, — „Le Christianisme (1855)”, — „Les Barbares et le Catholicisme (1855)”, — „La Papauté et l’Empire (1860)”, — „La féodalité et l’église (1861)”, — „La réforme (1861)”, — „Les guerres de religion (1863)”, — „Les nationalités (1865)”, — en „La politique royale (1865)”.
Hij zocht de noodzakelijkheid te betoogen eener volkomene scheiding van Kerk en Staat, en ondersteunt de beginselen van het moderne staatsregt omtrent de verdeeling der magt. Zijn heftige strijd tegen Bome was oorzaak, dat hij onder het gematigd R. Katholiek ministérie de Decker (1856) bedreigd werd met het verlies van zijn ambt, maar de minister had den moed om de vrijheid der wetenschap tegen de eischen der Ultramontaansche partij te handhaven. Ook als lid van den gemeenteraad te Gent is Laurent steeds werkzaam in vrijzinnigen geest.
