Lanfranco, een schilder van de school van Bologna, behoorde tot een adellijk geslacht te Parma, waar hij in 1581 geboren werd. Als page van graaf Scotti gaf hij blijken van aanleg door figuren, welke hij met houtskool op den muur teekende. De graaf zond hem naar de school van Caracci en onder de leiding van dezen, bij het bestudéren der doeken van Correggio, vormde hij zich weldra tot een bekwaam schilder. Hij werkte evenwel niet alleen zeer vlug maar ook zeer vlugtig, en vorderde veel geld voor zijne schilderijen, om zijne zucht tot verkwisting te bevredigen.
Nadat hij te Rome en te Napels onderscheidene kerken van schilderstukken voorzien had, werd hij door Urbanus VIII met de ridderlijke waardigheid versierd, en stierf te Rome in 1647. Zijne meest beroemde voortbrengselen zijn de koepelschilderijen van San Andrea della Valle te Rome en van de kerk der Jezuïeten te Napels. Voorts vindt men stukken van zijne hand te Madrid, Parijs, Dresden en München, terwijl hij ook eenige platen heeft gegraveerd. Men roemt zijne rijke verbeelding, terwijl men er bij voegt, dat zijne stukken veelal op het effect gewerkt zijn en zijne teekening ver van correct is.
