Lachaise (François d’Aixde),een Fransch Jezuïet, geboren den 25sten Augustus 1624 te Aix in het departement Loire, studeerde aan het Jezuïeten-collège te Rohan en was provinciaal zijner Orde, toen Lodewijk XIV hem in 1675 tot biechtvader koos. Hij bestuurde gedurende 34 jaren het geweten van zijne „Allerchristelijkste Majesteit” en had grooten invloed op de gewigtigste aangelegenheden zijner eeuw, bijv. op de verklaring van 1682 omtrent de regten der Gallicaansche Kerk, op de opheffing van het Edict van Nantes, op het Edict omtrent het Quietismus en op ’s Konings huwelijk met madame de Maintenon, en Lodewijk XIV schonk hem in 1705 niet ver van Parijs, aan de helling der hoogte van Charonne, het landgoed Mont-Louis, welks aanleg hij aanmerkelijk uitbreidde en verfraaide. Na zijn dood — 20 Januarij 1709 — verviel dit landgoed aan de Jezuïeten, en kwam na de opheffing der Orde in de handen van verschillende particulieren, terwijl het den naam Père-Lachaise behield, — ook toen het in 1804 in een kerkhof herschapen werd.
Op den heuvelachtigen bodem ten noordwesten van Parijs is dit kerkhof schilderachtig gelegen en heeft met zijne lommerrijke lanen, boschjes en bloemperken het voorkomen van een tuin. Sedert meer dan 70 jaren zijn de beroemdste mannen en vrouwen van Parijs — schrijvers, tooneelspelers, componisten, dichters, geleerden, staatslieden enz. — aldaar ter aarde besteld, zoodat men er 40000 gedenkteekens telt. Die verbazende opeenstapeling, welke geenerlei aanspraak kan maken op regelmaat of schoone vormen, verwekt intusschen bij den vreemden bezoeker een onaangenamen indruk, terwijl er tevens de netheid ontbreekt, die elders aan de kerkhoven iets aantrekkelijks geeft.
