Juno is de naam eener oud-Romeinsche godin, welke overeenkomt met de Grieksche Here. Zij is de gemalin van Jupiter (Zeus) en zelve eene godin des hemels en der aarde. Fraai is in de „Ilias’’ van Homérus de voorstelling, hoe zij, op den top van den berg Ida gezeten, haren echtgenoot, die aan de Trojanen de overwinning wil bezorgen, zoodanig weet te boeijen, dat hij den geheelen strijd vergeet. De Grieksche sage verhaalt voorts in bijzonderheden, hoe zij al de minnaressen van Zeus vervolgde.
De Romeinsche Juno vertoont zich, zooals reeds uit den naam blijkt, want Juno is hetzelfde als Jovino, het vrouwelijke van Jovis, als de vrouwelijke wederhelft van Jupiter. Eigenlijk was zij eene godinne des lichts en werd op den eersten dag der maand gehuldigd. Voorts was zij de godin der geboorten en der huwelijksverbindtenissen (Juno Lucina en Pronuba) en koningin des Hemels (Juno Regina). Daarenboven droeg zij nog eenige andere namen. De beeldende kunst stelt haar voor als een ideaal van vrouwelijke schoonheid met volle vormen en een eerbiedwekkend voorkomen, geheel gedost in een opper- en onderkleed, slechts hals en armen ontbloot, met een sluijer of eene kroon versierd, en met een schepter in de eene en vaak een granaatappel in de andere hand. Naast haar ziet men veelal een paauw geplaatst. In de dagen der Grieksche Oudheid was het grootsche beeld van Here in het Heraion bij Argos beroemd; het was door Pólycletus van goud en ivoor vervaardigd. Onder de overgeblevenen bekleedt de Juno der Villa Ludovisi te Rome den eersten rang. — Zie ook onder Asteroïden.
