Juk (Een) noemt men een horizontaal over de schouders gelegd, nekomsluitend hout, aan welks uiteinden lasten (bijv. melkemmers) worden gedragen. Voorts dienen jukken tot steun onder houten bruggen. Zij bestaan uit één of meer rijen in de rigting van den stroom in den grond geheide palen, van welke de middelste loodregt en de overige ter steeks, dat is met eene kleine helling worden geplaatst, waarna men de toppen met een bovensloof of hoofdbalk verbindt.
Men stelt 5 of 6 zulke palen in eene rij, en het aantal rijen is afhankelijk van de lengte der brug. — In den tijd der Romeinen deed men de soldaten van een overwonnen leger onder het juk doorgaan. Dit laatste bestond uit 2 registandige speeren, op veel minder dan manshoogte door een horizontalen speer verbonden. Wie er onder door gingen, moesten zich buigen — eene diepe vernedering.
