Homilie of redevoering noemt men sedert de 4de eeuw onzer jaartelling eene zamenhangende, kerkelijke verklaring van een gedeelte der Gewijde Schrift of ook wel eene kerkelijke leerrede. Thans verstaat men daaronder algemeen eene bepaalde soort van leerrede, waarvoor een Bijbeltekst tot thema genomen wordt, en waarin de in dezen tekst vervatte denkbeelden, al zijn zij ook niet logisch gerangschikt of verbonden, achtervolgens ter sprake gebragt en tot onderwijzing en stichting der hoorders behandeld worden. Zulk eene homilie is eene analytische.
Wanneer men daarentegen de godsdienstige denkbeelden, in den tekst vervat, onder een algemeen hoofddenkbeeld brengt en eerstgenoemden als onderdeelen van dit laatste, met het oog op de hoorders op eene toepasselijke wijze bespreekt, dan noemt men zulk eene homilie eene synthetische. Het is duidelijk, dat zij in dit geval weinig van de eigenlijke leerrede verschilt.
