Hartenstein

betekenis & definitie

Hartenstein (Gustav), een Duitsch wijsgeer, geboren te Plauen den 18den Maart 1808, bezocht de school te Grimma, studeerde te Leipzig in de godgeleerdheid en wijsbegeerte en vestigde zich met eene merkwaardige verhandeling „De Archytae Tarentini fragmentis (1833)” aldaar als privaatdocent, waarna hij er in 1834 tot buitengewoon en in 1836 tot gewoon hoogleeraar benoemd werd. Van zijne geschriften noemen wij: „Die Probleme und Grundlehren der allgemeinen Metaphysik (1836)”, — „Die Grundbegriffe der ethischen Wissenschaften (1844)”, — „Darstellung der Rechtsphilosophie des Hugo Grotius (1850)”, — „Ueber den wissenschaftlichen Werth der aristotelischen Ethik (1859)”, — en „Ueber Locke’s lehre von der menschlichen Erkenntnisz in Vergleichung mit Leibniz’ Kritik derselben (1861)”. In 1848 zag hij zich benoemd tot ephorus der boekerij te Leipzig, welke onder zijn bestuur gerangschikt en gecatalogiseerd werd. In 1859 legde hij het hoogleeraarsambt neder en ging wonen te Jena.