Harmodius en Aristogíton

betekenis & definitie

Harmodius en Aristogíton, twee Atheensche jongelingen, die door vriendschap op het naauwst verbonden waren, bragten in 514 vóór Chr. met hunne dolken, die zij onder myrtentakken verborgen hadden, Hipparchus, den zoon van Pisístratus en den jongeren broeder van den tyran Hippias om het leven. Genoemde Hipparchus had vruchteloos naar de vriendschap van Harmodius getracht, en uit wrevel over zijne teleurstelling diens zuster, eene onbesprokene jonkvrouw, tot het bijwonen eener processie uitgenoodigd en toen als eene onwaardige afgewezen. Harmodius werd onmiddellijk na het volbrengen van den moord door de lijfwacht gedood, en Aristogíton, die reeds ontsnapt was, gegrepen en desgelijks van het leven beroofd. Daar deze gebeurtenis een einde maakte aan de heerschappij der tyrannen, verheerlijkten de Atheners de nagedachtenis dier beide vrienden door standbeelden en liederen.