Onder dezen naam vermelden wij:
Eubulus de Anaphlistiër, een der invloedrijkste staatsmannen van Athene in de dagen van Demósthenes. Als een tegenstander van dezen nam hij Aeschines (zie aldaar) in bescherming. Vooral echter bemoeide hij zich met de geldelijke aangelegenheden van den Staat. Jagende naar de volksgunst, dreef hij door, dat de overblijvende penningen der schatkist gebruikt zouden worden, om aan behoeftige burgers vrijen toegang te verschaffen tot den schouwburg. Als lid van het gezantschap, afgevaardigd naar Philippus van Macedonië, genoot hij de gunst van dezen en bevorderde te Athene diens belangen, zonder evenwel zijn aanzien bij de ontaarde volksmenigte te verliezen. Hij overleed in 330 vóór Chr., en van zijne redevoeringen, welke met die van Demósthenes en Aeschines gelijk gesteld werden, is niets tot ons gekomen.
Eubulus, een zoon van Euphranor. Hij leefde omstreeks het jaar 370 vóór Chr. en was in dien tijd met Antíphanes en Alexis een der voornaamste comedie-schrijvers. Volgens Suidas vervaardigde hij er 104, waarvan slechts fragmenten, inzonderheid bij Athenaeus, bewaard gebleven zijn. Hij ontleende zijne stof aan de fabelleer en aan de treurspelen, die hij parodiëerde. Zijne taal is zuiver en vloeijend en zijn versbouw onberispelijk. Men meent, dat zijne werken door andere dichters niet weinig geplunderd zijn.
