Enriquez Gomez (Antonio), eigenlijk Enriquez Paz, een Spaansch dichter, geboren te Segovia, was van Israëlietischen oorsprong, leefde in den aanvang der 17de eeuw en omhelsde op 20-jarigen ouderdom de krijgsdienst.
Deze beveiligde hem echter niet tegen de vervolgingen der inquisitie, toen men hem verdacht hield, dat hij het geloof zijner vaderen nog aankleefde. Dientengevolge nam hij in 1636 de vlugt en vestigde zich te Amsterdam, waar hij zich bij de Israëlieten voegde, zoodat hij den 14den April 1660 te Sevilla in beeldtenis verbrand werd. Reeds toen hij in Spanje vertoefde, trad hij op als dramatisch dichter en schreef 22 blijspelen, van welke sommigen met den naam van Calderon, en andere met dien van Fernando da Zárate werden verspreid. Zij getuigen van veel vinding, doch de bewerking en de stijl laten nog al iets te wenschen over. Van zijne geschriften in proza noemen wij: „Las academias morales (1642, 1660, 1701)”, — „La culpa del primo peregrino (1644 en 1735)”, — en „Luis dado á Dios (1645)”. Eindelijk vermelden wij het gedicht „El siglo Pitagórico (1647 enz.)”, — en het mislukte epos „El Samson Nazareno (1656)”.
