Elszier (Fanny), eene uitstekende ballet danseres, werd geboren te Weenen den 23sten Junij 1810. Met hare oudere zuster Therése ontving zij aanvankelijk onderwijs in de danskunst van Horschelt bij een kinderballet, — later van Aumer, en danste reeds in 1817 op het tooneel. In 1825 begaf zij zich met hare moeder en zuster naar Napels, waar zij met deze zich in de hoogere danskunst oefende onder de leiding van Gioja, en toen de beide zusters in 1830 te Berlijn optraden, kenden de toejuichingen geene grenzen.
De geestige Rahel zwaaide Fanny buitengewonen lof toe, en de mare van haren roem vloog haar vooruit naar Italië, Amerika, Engeland en Petersburg, terwijl zij tevens door hare schoonheid en beminnelijkheid alle harten veroverde. Te Parijs vroeg Veron in 1834 haar ten huwelijk, en Jules Janin verhief haar in dagblad-artikelen tot in de wolken, terwijl een jeugdige Pool haar in zijne „Lettres à une artiste (1841)” met den aureool der heiligen versierde. In 1840 deed zij eene reis naar Amerika en naar Havanna, waar zij gedurende 2 jaar de hoogste geestdrift wekte.
Na hare terugkomst in Europa trad zij op in Engeland, Ierland, België en Duitschland, en wendde zich vervolgens naar Italië, waar zij te Milaan, Turijn, Rome, Venétië, Bologna en Florence nieuwe lauweren oogstte. Ook te Petersburg en te Moskou, waar zij in 1848 danste, werd zij met geschenken overladen. Daarna keerde zij terug naar Duitschland, trad den 21sten Junij 1851 nog eenmaal op te Weenen, en nam daarmede afscheid van het tooneel. Aanvankelijk vestigde zij zich te Hamburg, doch in 1854 vertrok zij weder naar Weenen. Hare bewegingen als danseres waren edel, eenvoudig en vol uitdrukking en onderscheidden zich tevens door eene voorbeeldelooze gemakkelijkheid en bevalligheid. — Ook hare zuster Therése ontwikkelde in den dans eene ongemeene kracht, stoutheid en kunstvaardigheid, en trad den 20sten April 1850 in het huwelijk met prins Adalbert van Pruissen. De Koning van Pruissen verhief haar tot vrijvrouwe von Barnim.
