Een verdienstelijk Nederlandsch godgeleerde, geboren te Leiden den 11den December 1686, bezocht de kweekschool der Demonstranten te Amsterdam, was als proponent werkzaam bij de Doopsgezinde gemeenten te Monnikendam, Nijmegen en Harlingen, daarna achtereenvolgens predikant te Noordwijk, te Utrecht en te Amsterdam, en werd in 1737 hoogleeraar aan het Demonstrantsch Seminarium te Amsterdam, alwaar hij den Dien Mei 1746 overleed.
Hij heeft eenige godgeleerde werken uit het Engelsch in het Nederlandsch overgebragt, onderscheidene leerredenen uitgegeven, en zich voorts onderscheiden als schrijver van „De praedestinatione et gratia (1744)”, en — „Libri duo, unus de bonis Novi Foederis et futuro hominum statu, alter de baptismo et sacra coena (1746)”.
