Een drenkeling noemt men hem die, in het water geraakt en gevaar loopt aldaar om te komen; vooral gebruikt men dat woord van dezulken, die in bewusteloozen toestand uit het water zijn gehaald.
Daar in dit geval spoedige hulp eene levensquaestie is, kan men niet genoeg de noodlottige dwaling of liever het volksvooroordeel bestrijden, dat men een drenkeling niet geheel op den wal mag brengen voordat er een ambtenaar der policie aanwezig is. Dat vooroordeel heeft reeds aan vele ongelukkigen den dood berokkend.
Zoodra een drenkeling op het drooge is gebragt, moet men zijn mond, keel, neus en gelaat reinigen van alle slijk, om aan de dampkringslucht toegang te verschaffen tot de longen. Voorts moet men zijn ligchaam eenigzins op zijde en voorover leggen, opdat het water uit de luchtpijp kan wegvloeijen. Men dient zijne armen bij afwisseling heen en weder te bewegen, om de lozing van water uit het ligchaam te bevorderen, — ’t geen tevens geschieden kan door neus en keel met een veertje te prikkelen. Ook een tabaksklisteer of het inblazen van tabaksrook in den endeldarm bewijst wel eens goede diensten. Tevens zorge men, dat het ligchaam zoo behendig en zoo spoedig mogelijk van de natte kleederen worde ontdaan, waarna de drenkeling afgedroogd, met warme doeken gewreven en in een verwarmd bed gelegd wordt. Alsmede kan het van belang zijn, den lijder in een laauw bad te brengen, dat allengs meer verwarmd wordt en hem tevens te borstelen en te wrijven, en hem daarna weder onder warme wollen dekens te leggen en met warme kruiken of zakken met verwarmd zand te koesteren. Ook wascht men de slapen en het voorhoofd met warmen wijn en kamfer-spiritus of men houdt den drenkeling geest van hertshoorn onder den neus. Inmiddels voorzie men zich ten spoedigste van geneeskundige hulp.
