Dostojewski (Fedor), een verdienstelijk Russisch schrijver, werd geboren te Moskow in 1832 en bezocht in 1837 het instituut voor ingenieurs te Petersburg, kwam na 5 jaar als onderofficier in dienst, doch verliet deze in 1843, om zich onverdeeld aan de letterkunde te wijden.
Hij volgde de rigting van Bjelinski en schreef „Arme lieden (1840)”, waarin hij de ellende der Russische ambtenaren en kleine burgers met levendige kleuren schetste. Dit boek maakte grooten opgang, en werd door eenige novellen gevolgd, die echter minder in den smaak vielen. In 1849 van socialistische woelingen beschuldigd, zag hij zich ter dood veroordeeld, doch op het schavot zijn vonnis in eene 10-jarige ballingschap naar Sibérië veranderd. In 1854 ontving hij vergunning om als gemeen soldaat in dienst te treden, waarna hij in den Caucasus streed tot aan de troonsbeklimming van Alexander II, die hem in 1856 vrijsprak van alle straf, ja, op aandringen van generaal Todleben, een schoolmakker van Dostojewski, hem verlof schonk, eerst om naar Moskow, daarna om naar Petersburg terug te keeren. Hier vatte hij de pen weder op en schilderde zijne bevindingen als balling op eene roerende wijze, deed er in 1860 eene tweede uitgave van zijne geschriften in het licht verschijnen, en leverde in 1861 een grooten roman, waarin hij een dergelijk onderwerp behandelde als Victor Hugo in de „Misérables”. — Zijn broeder Michail Dostojewski maakte zich desgelijks verdienstelijk jegens de Russische letterkunde door eene vertaling van „Don Carlos” van Schiller en „Reineke Fuchs” van Göthe. Ook gaf hij een tijdschrift uit, en overleed den 22sten Julij 1864.
