Common prayer (Book of) is de naam van de Engelsche Kerkelijke agenda. Dat boek werd in 1548 door een comité der voornaamste bisschoppen en godgeleerden onder het voorzitterschap van Cranmer vastgesteld en door het Parlement bekrachtigd. Men hield zich daarbij hoofdzakelijk aan de R. Katholieke liturgie, doch de veldwinnende Hervorming maakte eene herziening dier bepalingen noodzakelijk. Zij geschiedde in 1552, en toen werd de toediening van het sacrament der stervenden , het lezen der missen voor de dooden enz. weggelaten.
Onder de regéring van koningin Maria werd de Latijnsche ritus weder ingevoerd, doch toen Elizabeth den troon beklom, verkreeg het Book of common prayer met eenige wijziging door eene Parlementsacte van 1569 nieuwe geldigheid. Het bevredigde op dat oogenblik de behoeften der verschillende partijen, zoodat zelfs de R. Katholieken de godsdienstoefening bijwoonden in de Anglicaansche Kerk. Ten tijde van Jacobus I eischte echter de strijd met de Puriteinen eene nieuwe herziening der liturgie, en daarvoor werd eene vergadering gehouden in Hampton-court. Daar men het niet eens kon worden, maakte de Koning eigenmagtig veranderingen in het Book of common prayer, en later volgde Karel I zijn voorbeeld. Karel II achtte het echter beter, eene vergadering van 21 Episcopaalsche godgeleerden en evenzoo vele Presbyteriaansche zamen te roepen, ten einde den inhoud van dat boek aan een gezet onderzoek te onderwerpen.
Ook hier was men niet eenstemmig, zoodat ten slotte de Convocatie (de vertegenwoordiging der Engelsche geestelijkheid) over de wijzigingen moest beslissen. De uitgave, op deze wijze ontstaan, is in 1662 door het Parlement bekrachtigd en nog heden ten dage het geldige wetboek der Anglicaansche Kerk. Niet ten onregte zegt men van het „Common prayer book”, dat het eene gewenschte eenheid mist, doch dit gebrek is aan de wijze van zijn ontstaan te wijten. In de laatste jaren heeft lord Ebury in het Hoogerhuis meermalen voorstellen gedaan, om het van de noodelooze herhalingen enz. te bevrijden. De Bisschoppelijke Kerk in Noord-Amerika gebruikt eene afzonderlijke uitgave van dit boek, die slechts in zaken van ondergeschikten aard van de Engelsche afwijkt.
