Cobenzl (Ludwig, graaf von), een Oostenrijksch staatsman, werd geboren te Brussel den 21sten November 1753, trad in 1772 in Oostenrijksche staatsdienst, vertrok als gezant in 1774 naar Kopenhagen, in 1777 naar Berlijn en in 1779 naar Petersburg, waar hij tot in 1797 bleef en de gunst verwierf van keizerin Catharina zoowel door zijne staatkundige bekwaamheid als door zijne oplettendheid, om stukken voor haren schouwburg te schrijven en zelf aan de opvoering deel te nemen.
In 1795 sloot hij in naam van Oostenrijk met Engeland en Rusland een verbond tegen Frankrijk, in 1797 was hij te Udine, om aldaar onderhandelingen te voeren met Bonaparte, en kort daarna onderteekende hij den Vrede van Campo Formio.
Later woonde hij het Congrès te Rastadt bij, keerde vervolgens terug naar Petersburg, doch sloot in 1801 den Vrede van Luneville, en werd hierna benoemd tot Rijks-Kanselier en tot minister van Buitenlandsche Zaken.
In November 1805 vergezelde hij het Hof naar Olmütz. Na den Vrede van Presburg legde hij zijne betrekking neder, en overleed te Weenen den 22sten Februarij 1809. Hij was gedurende zijn geheele leven een onvermoeide bestrijder van de denkbeelden der Fransche Omwenteling.
Zijn neef Johann Philipp, graaf von Cobenzl, de laatste van dit geslacht, werd geboren in 1741, bekleedde onder de regéring van keizer Jozef II aanzienlijke staatsbetrekkingen, en overleed te Weenen den 30sten Augustus 1810.
