Carus. Onder dezen naam vermelden wij: Marcus Aurelius Carus of Mattlius Aureli- anus, een Romcinsche keizer, die in 282 na Chr. den troon beklom. Men is het niet eens omtrent zijne geboorteplaats. Onder keizer Probus was hij praefectus praetorio of aanvoerder der lijfwacht en na het vermoorden van laatstgenoemde werd hij diens opvolger.
Nadat hij zijne zonen Carinus en Numerianus tot Caesars benoemd en de Sarmaten onderworpen had, trok hij met Nwmerianus op tegen de Perzen en overleed in 283 te midden van zijne legerbenden aan de andere zijde van de Tigris.
Karl Ghistav Carus, een beroemd geneesheer en geestig schilder. Hij werd geboren te Leipzig den 3den Januarij 1789 en studeerde er in de geneeskunde. In 1811 hield hij als privaatdocent te Leipzig voorlezingen over vergelijkende ontleedkunde en vervolgens over verloskunde. In den oorlog van 1813 had hij het bestuur over het Fransche hospitaal te Pfaffendorf bij Leipzig, en in 1815 werd hij hoogleeraar in de verloskunde te Dresden, waarna hij zich in 1827 benoemd zag tot Koninklijk lijfarts met den titel van hof- en medicinaalraad.
In laatstgenoemd jaar hield hij voor een uitgelezen kring voorlezingen over anthropologie (menschkunde) en in 1829 over psychologie (zielkunde). In 1828 vergezelde hij den Kroonprins — later koning Friedrich August — op eene reis door Zwitserland en Italië, en in 1835 bezocht hij Parijs en de Rijnstreken. In 1843 werd hij geheim medicinaalraad, in 1861 geheimraad en in 1862 voorzitter van de Keizerlijke Leopol- dinisch-Carolinische Académie.
Hij heeft eene reeks van belangrijke wetenschappelijke werken geschreven; hiertoe belmoren: „Lehrbuch der Zootomie (1818 en 1834)”, — „Lehrbuch der Gynäkologie (1820,2 dln, 34e uitgave 1838),” — „Grundzüge der vergleichenden Anatomie und Physiologie (1828, 3 dln)”, — „System der Physiologie (24“ uitgave 1847—1849, 2 dln)”, — een paar door de Académiën te Kopenhagen en te Parijs bekroonde verhandelingen van zoologischen inhoud, — „Erfahrungsresultate aus ärztlichen Studien und ärztlichen Wirken (1859)”, — „Natur und Idee oder das Werdende und sein Gesetz (1861)”, — eene „Symbolik der menschlichen Gestalt (1852 en 1858)”, — „Vergleichende Psychologie oder Geschichte der Seele in der Reihenfolge der Thierwelt (1866)” enz. Carus was tevens een gelukkig beoefenaar der schilderkunst en heeft fraaije landschappen geleverd. In 1865 en 1866 heeft hij in 4 deelen zijne „Lebenserinnerungen und Denkwürdigkeiten” uitgegeven, waarna hij den 28sten Junij 1869 overleed.
Victor Julius Carus (een zoon van Frnst August Carus, hoogleeraar te Dorpat en een kleinzoon van Friedrich August Carus, hoogleeraar te Leipzig. Hij werd geboren te Leipzig den 25sten Augustus 1823 , bezocht er de universiteit en werd er in 1846 geplaatst als adsistent-geneesheer in het George-hospitaal. In 1849 verhuisde hij naar Würzburg, daarna naar Freiburg in Breisgau en werd vervolgens conservator van het Muséum voor vergelijkende ontleedkunde te Oxford. Na zijn terugkeer in 1851 vestigde hij zich als privaat-docent te Leipzig en werd er in 1853 hoogleeraar in de vergelijkende anatomie. Hij schreef onder anderen „Zur nähern Kenntniss des Generationswechsels (1849)”, — „System der thierischen Morphologie (1853)”, — „Icones zootomicae (1857)”, en met Fngelman» de „Bibliotheca zoologica (1862, 2 dln)”.
