Calovius (Abraham) of Kalau, een uitstekend godgeleerde en een der voorvechters in den theologischen strijd der 17de eeuw, werd geboren te Mohrungen in Oost-Pruissen den 16den April 1612, vestigde zich na het voleindigen zijner studiën in 1639 als privaatdocent te Königsberg, ging in 1643 als rector en predikant naar Dantzig en van daar in 1650 als generaal-superintendent en hoogleeraar naar Wittcnberg, waar hij den 25sten Februarij 1686 overleed. Hij is de vertegenwoordiger van het scholastieke en doordrijvende Lutherdom, dat in het midden der 17de eeuw te Wittenberg en te Jena zijn zetel had. Hij vordert in zijn „Systema locorum theologicorum (1665—1677, 12 dln)” en in zijne overige geschriften eene onvoorwaardelijke onderwerping aan de letter der Luthersche kerkleer. Tegen de Syncretisten vervaardigde hij met medewerking zijner Wittenbergsche ambtgenooten in 1655 eene regtzinnige verklaring, die onder den titel „Consensus repetitus fidei vere Lutheranae etc.” als een nieuwe geloofsregel aan de geheele Luthersche kerk zou worden opgedrongen.
Om aan zijne partij de bescherming der wereldlijke overheid te verschaffen, beweerde hij daarin, dat laatstgenoemde het regt heeft, om geloofsregels vast te stellen. Het strekt der theologische faculteit te Leipzig, alsmede der regering van Keur-Saksen tot eer, dat beide zich krachtig hebben verzet tegen de aanmatigingen van dezen Sionswachter uit Wittenberg. Hij schreef voorts eene „Biblia illustrata (1672 5 dln.) en eene „Historiasyncretistica(1682).”
