Bosveld (Paulus), een Nederlandsch godgeleerde, werd geboren te Dordrecht in 1732, bezocht er de Latijnsche school en vervolgens de hoogeschool te Leiden. Daarna werd hij achtereenvolgens predikant te Brandwijk en Gijbeland, Oud-Alblas en Dordrecht (1774). Hier had hij grooten toeloop en werd in 1796 gekozen tot representant van het Bataafsche volk.
Hij vertrok naar ’s Hage en nam er ijverig deel aan de beraadslagingen. In 1798 verliet hij de staatkundige loopbaan en keerde naar Dordrecht terug, maar zijn voormalig aanzien bij de gemeente was er, vooral door zijne onbekrompene denkwijze, aanmerkelijk verminderd. Wegens ongesteldheid verkreeg hij in 1802 een eervol emeritaat, doch werd een jaar later door een aanval van beroerte gedeeltelijk verlamd, en overleed op den 21sten Januarij 1809.
Bosveld heeft eene lange reeks van uitlegkundige geschriften in het licht gegeven en het meerendeel der brieven van Paulus uitvoerig verklaard. Hij heeft zich daarin doen kennen als een schrander en vrijzinnig godgeleerde, die boven alles de waarheid liefhad en geene moeite te groot rekende om deze te vinden. In zijne leerredenen was de tekstverklaring de hoofdzaak en de toepassing doorgaans kort. Nog grooter bijval zou hem zijn te beurt gevallen, indien hij niet gestaan had boven de dogmatische vasthoudendheid van zijn tijd.
