Abatucci (Giacomo Pietro), een Korsikaansch generaal, werd in 1725 op Korsika geboren. Hjj koos de krijgsmansloopbaan, was aanvankelijk een tegenstander van Pascale Paoli en streed later onder diens bevelen met gelukkig gevolg tegen de Genuezen. Hij schaarde zich daarna aan de zijde van Frankrjjk en verdedigde als veldmaarschalk zijn eiland tegen Paoli en de Engelschen. Door de vijandelijke gezindheid der inwoners en door de overmagt der vijanden gedwongen, begaf hij zich naar Frankrjjk, waar hij tot divisie-generaal werd benoemd. In 1796 keerde hij naar Korsika terug, waar hij in 1812 stierf.
Jean Charles Abatucci, een zoon van den voorgaande, werd in 1770 op Korsika geboren en diende reeds in 1793 als luitenant bij de rijdende artillerie in het Fransche leger. Zjjn moed en bekwaamheid deden hem, onder bevel van Pichegru, reeds in 1794 tot generaal-adjudant en chef der brigade bij het leger in Holland, en de loffelijke vermeldingen van Moreau, twee jaren later tot brigade- en kort daarna tot divisie-generaal opklimmen. Op den 1sten December van dat jaar stierf hij den heldendood bij een uitval niet ver van Hüningen, waar Moreau in 1801 een gedenkteeken voor hem deed verrijzen.
Eindelijk vermelden wij een staatkundige van dien naam, een kleinzoon van Giacomo Pietro. Hij zag in 1791 te Zokava op Korsika het levenslicht, studeerde te Pisa in de regten en werd in 1816 tot procureur en in 1819 tot lid van het Koninklijk geregtshof te Bastia benoemd. Na de Julij-omwenteling (1830) werd hij gekozen tot gedeputeerde naar de Kamer te Parijs en was er eenigen tijd voorzitter. Na de Februarij-omwenteling (1848) bekleedde hij de betrekking van lid van het Hof van appel, en kort daarna die van lid van het Hof van cassatie. Voorts werd hij door het departement Loiret afgevaardigd naar de constituerende vergadering. Weldra was hij voorzitter van de Wetgevende commissie en hij bevorderde met al zijne magt de benoeming van Lodewijk Napoleon tot president der Republiek. Na den coup d’état verklaarde hjj zich voor de nieuwe orde van zaken en werd in Januarij 1852 grootzegelbewaarder en minister van justitie, en in December lid van den Senaat.
