Een handelspraktijk wordt als agressief aangemerkt indien de consument wordt geïntimideerd, bedreigd, of ongepast wordt beïnvloed om een bepaald product aan te schaffen.
Indien twee bedrijven besluiten met elkaar zaken te doen, dan komen partijen in beginsel een overeenkomst overeen ingevolge artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat de partijen vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen de partijen zich wel te houden aan de door de wet gestelde kaders. In beginsel komen overeenkomsten tot stand uit vrije wil; er zijn echter handelspraktijken die door bijvoorbeeld bedrog of bedreiging tot stand komen, dergelijke handelspraktijken worden aangemerkt als zijnde agressief. Zodra de consument geen vrije keuze heeft om te bepalen over de aanschaf van bepaalde goederen, is er een beroep op artikel 193h van het Burgerlijk Wetboek mogelijk. Deze regeling voorziet namelijk in een bescherming voor de consument, indien wordt geconstateerd dat een verkoper op onjuiste wijze goederen aan de man brengt. Indien een consument stelt dat er sprake is van een agressieve handelspraktijk, kan hij zijn of haar geval voorleggen aan de rechter. De rechter zal, aan de hand van alle feiten en omstandigheden, toetsen in hoeverre er daadwerkelijk sprake is van agressieve handelspraktijk.
