onderzoeksrechter

betekenis & definitie

onderzoeksrechter - Zelfstandignaamwoord
1. (juridisch) (beroep) rechter die in strafzaken het gerechtelijk vooronderzoek leidt
♢ schoonzoon van de Spaanse koning Juan Carlos is zaterdag in Palma de Mallorca verhoord door een onderzoeksrechter over een corruptieschandaal

Woordherkomst
samenstelling van onderzoek en rechter met het invoegsel -s-

Verwante begrippen
rechter van instructie, rechter-commissaris