Alliteratie noemt men het beginnen van twee of meer beklemtoonde woorden met dezelfde letter.
Bijv: als weer en wind; man en muis; Ziel en leed; door dik en dun, enz. Er ligt iets aangenaams voor het gehoor in, evenals in het rijm. Vandaar dat in de oud-Germaansche poëzie, toen het gewone rijm (eindrijm) nog niet was ingevoerd, de beklemtoonde woorden van een versregel zoveel doenlijk allitereren. Al werd sedert de 9e eeuw deze alliteratie (of stafrijm) door het eindrijm vervangen, toch maakten de dichters er nog vaak gebruik van; ja nog door onze dichters in 1880—1890 werd de alliteratie zelfs tot overdrijvens toe toegepast.
