wordt in de kolonie Curaçao aangetroffen op St. Eustatius in vermoedelijk groote hoeveelheid en sporadisch op Saba en Curaçao.
ST. EUSTATIUS. Het voorkomen op de ‘White Wall’ is uitvoerig beschreven door Molengraaff. (1) Het gips is vermoedelijk ontstaan uit kalksteen, die door vulkanische nawerkingen (solfataren) is omgezet in zwavelzure kalk. Pogingen tot ontginning van dit gips zijn nog nooit gedaan en het is ook niet waarschijnlijk dat zij bij den tegenwoordigen prijs van het artikel met voordeel zouden gelukken. Ook bij Jenkinsbaai komt gips voor als opvulling van spleten. Het mineraal vormt daar mooie kristallen. (2)
SABA. Op dezelfde wijze als bij Jenkinsbaai op St. Eustatius trok ik hier, bij mijn bezoek in Maart 1909, op meerdere plaatsen gips aan, o.a. aan de kust bij Hell's Gate, (alleen van zee uit te bereiken) en aan den bergweg van the Bottiom naar Windwardside.
Curaçao. Op dit eiland wordt volgens Martin (3) op meerdere plaatsen gips aan de oppervlakte gevonden, en hij beschouwt deze te zijn ontstaan als uitscheidingsproducten bij de opdroging van binnenzeeën. Een dergelijk voorkomen in mij bekend van de plantage Klein St. Joris, waar het mineraal in platen voorkomt in geringe hoeveelheid. Het wordt op Curaçao veelal verward met mica.
In phosphaat veranderd gips, Martinit, waarbij de kristalvorm bewaard bleef, wordt eveneens op Curaçao aangetroffen. (4)
Litt. (1) G.A. Molengraaff, De geologie van het Eiland St. Eustatius. Leiden 1886, (2) idem. - (3) K. Martin, Bericht über eine Reise nach Niederländisch West Indien, u.s.w. Leiden 1888, II, - (4) idem, II.
G.D.
