Kiel - 1. Bij houten zeilvaartuigen oorspronkelijk de langsscheepse balk, die in de bodem voor- en achtersteven verbindt. Hij vormt de ruggegraat van een schip waar de huid en de ondereinden der spanten tegen worden bevestigd.
Nu kielbalk genoemd. De kiel kan naar beneden worden doorgebouwd of er kan een losse kiel met bouten aan de kielbalk worden bevestigd. Deze losse kiel kan zowel worden opgebouwd uit doodhout met onderaan een strook loden of ijzeren ballast, of hij kan van plaatijzer zijn met eventueel een sigaarvormige verdikking (bulb- of knotskiel). Een kiel voorkomt een teveel aandrift en vergroot het lateraalvlak.
2.Bij stalen schepen een horizontale of verticale plaat, die de vorm heeft van de kiellijn (→ Lijnenplan) en waar de huidplaten tegenaan gelast zijn. Hij kan ook opgebouwd zijn uit drie platen, die als het ware een doos vormen. Deze dooskiel vormt in tegenstelling tot een plaatkiel een zeer sterke ruggegraat voor een jacht.
