Franz (Peter) Schubert (1797 —1828) was een Oostenrijks componist, de „grootmeester van het lied”.
Hij was de zoon van een armen onderwijzer, die hem zelf de eerste muzieklessen gaf. Later kreeg hij muziekonderwijs in de z.g. „Konviktschule”, de school van de hofkapel te Weenen, waar hij in korten tijd grote vorderingen maakte. Daarna was hij enigen tijd bij zijn vader als kwekeling werkzaam, wat hem niet belette een aantal composities te schrijven. Vervolgens nam zijn vriend Franz von Schober hem in zijn huis op en steunde hem geldelijk, zodat hij zich geheel aan de muziek kon wijden.
Door zijn onhandigheid in practische zaken kon hij nergens een betrekking vinden en ook zijn werken niet behoorlijk doen renderen. Slechts eenmaal in zijn leven heeft hij een concert gedirigeerd. Aan belangstelling in kleinen kring ontbrak ’t hem niet en hij was ’t middelpunt van bijeenkomsten van vrienden.
Hij stierf, 31 jaar oud, aan typhus. In 1912 is in zijn geboortehuis te Lichtenthal bij Weenen een Schubert-museum geopend.
Schubert heeft een groot aantal heerlijke liederen gecomponeerd, waarvan 600 in druk zijn verschenen. Het waren veelal gedichten, die hem inspireerden; met grote juistheid wist hij de dichterlijke gedachte in den goeden muzikalen vorm te gieten. Wie kent niet: Erlkönig, der Wanderer, Gretchen am Spinnrade, Heidenröslein, Des Madchens Klage, Du bist die Ruh, enz.
Verder schreef Schubert o.m. nog een twintigtal opera’s, 9 symphonieën, 14 strijkkwartetten, een aantal sonates, dansen, missen en andere kerkelijke werken, koorzangmuziek enz.
Ook van de grote composities van instrumentale muziek behoren er verscheidene — wij denken b.v. aan de C dur symphonie met de „goddelijke lengte” en aan de Unvollendete Symphonie (H. moll), die het tegen alle vollendete muziek heeft uitgehouden, aan verscheidene strijkkwartetten en sonates — tot de grote muziek, die van alle tijden is... en zal blijven.
