(1555—1620) was de laatste echtgenote van onzen Prins Willem van Oranje, den Vader des Vaderlands. Zij was de dochter van den bekenden admiraal, staatsman en leider der Hugenoten Gaspard de Coligny.
Bij haar komst in onze landen was zij nog geen dertig jaar, zij huwde in 1582; toch had zij reeds een tamelijk veelbewogen leven achter den rug. Haar eerste echtgenoot, Charles de Téligny, en haar vader werden in den Bartholomeusnacht (23 Aug. 1572) vermoord; zij zelve ontsnapte ternauwernood.Een tiental jaren later huwde ze met Prins Willem, die bijna twintig jaar ouder was. Lang heeft het huwelijk helaas niet geduurd, na anderhalf jaar was Louise weer weduwe. Uit hun huwelijk was echter een zoon geboren: Frederik Hendrik. Na den dood van haar man wijdde de zeer verstandige en hoog ontwikkelde vrouw al haar zorgen aan dit kind; voorbeeldig voedde ze hem op, ondanks de moeilijkheden, welke zij daarbij moest ondervinden. Zij wilde Frederik Hendrik aan het Franse Hof van Hendrik IV laten opvoeden en begaf zich daartoe met hem in 1598 naar Parijs, doch op aandrang van de Staten en Prins Maurits keerden zij in 1603 naar ’s-Gravenhage terug.
Louise, die slecht tegen het wisselvallige klimaat der Noordelijke Nederlanden bestand was, vertoefde herhaaldelijk aan het Franse hof, waar Hendrik IV, die zelf vroeger ook Protestant geweest was, haar met de grootste onderscheiding behandelde.
Tijdens het Twaalfjarige Bestand koos zij met haar zoon de partij der Remonstranten, hetgeen haar veel moeilijkheden veroorzaakte. Frederik Hendrik toonde in zijn later leven en in zijn bewind de goede eigenschappen van zijn vader en moeder, beiden, te bezitten, d.w.z.: scherpzinnigheid, gemakkelijkheid in den omgang en verdraagzaamheid op godsdienstig gebied.
