Hendrik Antoon Lorentz (1853 —1928) is een van onze meest bekende geleerden geweest op het gebied der wis- en natuurkunde.
Hij was nog geen vijf en twintig jaar oud, toen hij reeds tot professor te Leiden werd benoemd en daar kon hij zich geheel aan de wetenschap wijden.
Niet alleen in het laboratorium en de studeerkamer, doch ook als docent toonde hij zijn buitengewone gaven.
Vele werken, waarin hij nieuwe, baanbrekende ideeën uitsprak en met bewijzen staafde, zijn van zijn hand verschenen. Hij was een der grondleggers van de zgn. electronen theorie.
Niet alleen het vaderland, ook het buitenland eerde den even groten als bescheiden geleerde; talrijk waren de voordrachten, die hij voor wetenschappelijke lichamen in den vreemde hield en bijna even talrijk zijn de onderscheidingen, welke hem uit het buitenland ten deel vielen.
Ook mocht hij tezamen met den Nederlandsen hoogleraar P. Zeeman den Nobelprijs verwerven.
