is ten eerste een langzaam plechtig koorgezang, dat bij godsdienstoefeningen gezongen wordt en wel eenstemmig met orgelbegeleiding door de hele gemeente of meerstemmig door een geschoold kerkkoor.
Zeer bekend is het koraal: „O Haupt, mit Blut und Wunden.” Ten tweede worden koraal genoemd de verkalkte, tot één geheel vervormde omhulsels van een groot aantal bloemdiertjes, de z.g. koraaldiertjes. Stellig heb je wel eens een stuk koraal in de hand gehad. Het lijkt op een versteenden boomtak, maar als je goed kijkt, zie je, dat in het takje rondom kleine openingen zijn. Daarin leefden de koraaldiertjes, die enigszins op een stervormige bloem leken, vandaar hun naam bloemdiertjes.
In de stille Zuidzee vormen de koralen hele eilanden, waaronder de atollen, grote kringvormige wallen, misschien wel het interessantste zijn; deze hebben den geleerden veel hoofdbrekens 'gekost, waar het erop aan kwam het ontstaan te verklaren. Het grote rif, dat zich 2000 K.M. lang voor de N.O.kust van Australië uitstrekt, is het werk van deze nietige wezentjes.
In het koraal vindt men belangrijke verschillen in vorm en kleur. Er zijn massieve blokken en fijne, op kantwerk lijkende takken, sneeuwwitte, grijze, bruine, roze en bloedrode. De laatste soort wordt tot sieraden verwerkt — zie ook: Bloedkoraal.
