(of mica’s) noemt men een groep mineralen, die zich kenmerken door hun gemakkelijke splijtbaarheid, zodat het gesteente in uiterst dunne, meestal buigzame blaadjes, gesplitst kan worden. De naam is ontstaan uit de kleine, sterkglimmende schubben, die soms in zand voorkomen.
Men onderscheidt verschillende soorten van glimmers, maar het muscoviet of kali-glimmer en het magnesia-glimmer zijn de voornaamste.De blaadjes en schubjes van deze beide hoofdsoorten komen heel veel voor en vormen de hoofdbestanddelen van vele oude gesteenten, als graniet, gneis, glimmerlei enz. Het glimmer of mica komt soms voor in platen van een vierkanten meter oppervlakte; het wordt in Siberië en in Peru in plaats van vensterglas gebruikt en dient als zodanig ook wel in West-Europa op oorlogsschepen en in fabrieken.
Daar mica onbrandbaar is, vervaardigt men daaruit brilleglazen voor werklieden, wier ogen door hete vuren of door splinters gevaar lopen, en ook raampjes in kachels, lampeglazen enz.
