is een grote haven- en handelsstad in Noord-Italië, en tevens rijk aan kunstschatten. Genua was oorspronkelijk een kleine vestiging in het land der Liguriërs, die tot in de 3de eeuw voor Chr. afhankelijk was van Massilia, het tegenwoordige Marseille.
In den tweeden Punischen oorlog landden hier de Carthaagse troepen, maar eerst als Genua omstreeks 100 v. Chr. aan een van de grote legerwegen komt te liggen, komt het tot bloei. Deze bloei hield aan, zo lang als de macht van het Romeinse Rijk duurde. Dan gaat Genua achteruit door de invallen der Germanen. Herhaaldelijk staat het aan stroop- en plundertochten bloot. Na het begin van de nde eeuw begint het zich te ontwikkelen tot een belangrijke handelsstad, het wordt het centrum van den handel op de Middellandse Zee. Uit verre streken worden allerlei waren: katoen, zijde, glas- en aardewerk, koper, tapijten, verfhout, specerijen en andere Indische producten hierheen gevoerd.
Pisa en Venetië zagen dezen bloei met lede ogen aan; zij achtten hun bestaan als handelsstad door Genua bedreigd en begonnen in de 13e eeuw den oorlog. Na jarenlangen strijd werd een onvoordelige vrede gesloten; bovendien werd de stad geteisterd door inwendige twisten en het aanzien van Genua daalde. Dan komt weer een lange periode, waarin Genua nu eens onder Frans dan weer onder Milanees gezag staat en tenslotte komt het in de 16e eeuw onder den invloed van de Habsburgers. In de 17e eeuw stond Genua, dat met de Spaanse monarchie verbonden was, aan Franse aanvallen bloot en daalde het aanzien der eens zo machtige stad, meer en meer. In 1800 bezetten de Fransen Genua en hiermee komt een einde aan den Genuësen staat. Op het Weener congres van 1815 probeerde Genua zijn onafhankelijkheid terug te krijgen, tevergeefs echter; het werd bij het koninkrijk Sardinië ingelijfd. In 1860 werd de koning van Sardinië Koning van Italië en van toen af maakte dus ook Genua deel uit van dit Koninkrijk.
Genua is tegenwoordig een der grootste havens van Italië; men heeft echter veel moeite met het uitbreiden der havenruimte. Het is onmogelijk de havens verder zeewaarts uit te breiden, want het land daalt zo steil in zee af, dat de diepte bij de kust veel te groof is, om er havenwerken te kunnen bouwen.
Prachtig ligt de oude stad met haar nieuwe moderne buitenwijken, terrasvormig tegen de hellingen van de heuvels opgebouwd. Voornaam en strak staan de grote, prachtige marmeren paleizen langs de brede straten, waardoor het drukke verkeer gaat. Het havenkwartier daarentegen, dicht langs de zee gelegen, is wel zeer schilderachtig, maar de straten zijn nauw, vies en bochtig.
Aan den handel dankt Genua zijn rijkdom, de rijke kooplieden van eertijds hadden veel geld over voor de kunst en voor het uiterlijk voorkomen van hun woonplaats. Door hun vele reizen leerden ze het mooie in den vreemde kennen en brachten het ook mee naar huis. Vele buitenlandse kunstenaars werden in de gelegenheid gesteld hun gaven in Genua te ontwikkelen. Hierdoor komt het ook, dat men in Genua zoveel genieten kan van velerlei kunst uit allerlei verschillende tijdperken. Want in tegenstelling met andere steden, die in hun kunst één hoogtepunt bereiken, heeft Genua, dank zij zijn verschillende bloeiperioden en zijn kunstlievende kooplieden, door alle eeuwen heen kunstschatten doen scheppen en doen verzamelen.
Prachtige romaanse, gothische en renaissancebouwwerken, schitterende fresco’s van Raphaels beroemdste leerlingen sieren de stad. In het midden van de 17e eeuw, toen Nederland een bloeitijdperk op kunstgebied doormaakte, wist men in Genua deze kunst op prijs te stellen en de meesterwerken onzer Hollandse schilders uit Rembrandts tijd versieren dan ook thans nog de wanden der paleizen.
