zijn figuren uit de Griekse mythologie. Het waren wraakgodinnen, die veelal voorgesteld werden met slangen in plaats van haar en die vaak afschuwelijke gesels in de hand hielden.
In sommige gevallen — speciaal in den Romeinsen vorm van furiën — jaagden ze de schimmen van de doden, die naar den Hades of onderwereld verwezen waren, voor zich uit.Meer in het algemeen en speciaal in Griekenland vervolgden en straften de Erinyen op aarde hen die een zware misdaad begingen, b.v. moedermoord. De Grieken koesterden grote vrees voor deze lang niet lieftallige jonge dames en deden al het mogelijke, om ze goedgunstig voor zich te stemmen. Zo vereerde men haar in een bepaald bos, waar, volgens de mythe, koning Oedipus, na een leven vol, buiten zijn schuld bedreven, misdaden, heenging en waar hij tijdens een onweer als prooi der Erinyen werd meegesleept.
„Maar”, zullen de knapperts onder jullie vragen, „waarom noemde men ze dan ook Eumeniden, wat „Welgezinden” betekent?
Wel, luister maar eens.
Eens werd Orestes, die zijn eigen moeder had vermoord, door de Erinyen vervolgd. Om haar wraak te ontlopen raadpleegde hij het orakel van Delphi, dat hem antwoordde, dat hij van de wraakgodinnen verlost zou worden, als hij een beeld van Diana uit Klein-Azië haalde. Toen hij dit gedaan had, lieten de boze vrouwen hem ook werkelijk met rust (wat zij in zulke gevallen plachten te doen) en daarom — maar ook omdat de Grieken het afstotende woord Erinyen liever niet gebruikten — noemt men de Erinyen ook wel Eumeniden.
Eumeniden is dus in den regel een euphémisme. (Zie onder dit woord.)
