is het woord voor een zinnebeeldige voorstelling van de macht van den dood, voor wien rijk en arm, jong en oud gelijk zijn. De dodendans is een dankbaar onderwerp geweest voor vele Duitse dichters, schilders en beeldhouwers. Zeer beroemd zijn de schilderijen in de Mariakerk te Lübeck en de tekeningen van Hans Holbein, die den „dodendans” in beeld brengen.
Heel bekend is b.v. de Totentanzbrücke in Luzern, waar in de overkapping van de brug talloze afbeeldingen geschilderd zijn, b.v. Dood en Ridder, Dood en Keizer, Dood en Boer, Dood en Bruidspaar, enz.Een heel andere, meer nuchtere opvatting van het begrip „dodendans” is het volksgeloof, dat de gestorvenen ’s nachts tussen 12 en I uur uit hun graven oprijzen en een spookachtigen dans uitvoeren. Dezen dodendans heeft de componist Saint Saëns op muziek gezet in zijn „Danse macabre”.
