Dit woord is afkomstig van het Latijnse woord concilium, dat bijeenkomst of vergadering betekent.
Wij gebruiken dit woord tegenwoordig speciaal voor de Algemene Kerkvergadering, hoogste macht in de Rooms-Katholieke kerk.
Deze vergaderingen kunnen alleen door den Paus bijeengeroepen worden. Alle kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders hebben er zitting in; geen besluit van een concilie kan zonder goedkeuring van den Paus worden doorgevoerd.
Voldoen de besluiten van zulk een kerkvergadering den Paus niet, dan kan hij het concilie ontbinden.
Alleen in zeer moeilijke tijden voor het Katholicisme zijn concilies bijeengeroepen. Het eerste algemene concilie was dat van Nicea in 325.
Een heel bekend Concilie is o.a. het Concilie van Trente, dat van 1545 tot 1563 in deze plaats werd gehouden in den tijd, toen het opkomend Protestantisme ernstige besprekingen onder de hoge Katholieke geestelijkheid noodzakelijk maakte.
In 1870 werd door het Vaticaans Concilie de onfeilbaarheid van den Paus vastgesteld.
Protestantse kerkvergaderingen heten geen Concilies, doch Synodes.
