m
Oudtest. naam van onzekere etymologie, vaak verklaard als Hebr. ‘uit het water gehaald', op grond van het verhaal van het 'biezen kistje’ in Ex. 2. Waarschijnlijk is het echter een Egyptische naam. Mose heeft de betekenis ‘kind’. Naam van de grootste Israëlitische leider en wetgever. Na de Babylonische gevangenschap werd het een geliefde joodse naam. Ook heiligennaam: Mozes de Ethiopiër, ofwel de Rover; gest. 395; feestdag: 28 aug.
Ook bij de Eng. Puriteinen was de naam wel in gebruik. In Ndl. vooral in joodse kringen in gebruik. De naam was vroeger niet zo verbreid, hoewel hij vrij vroeg voorkwam, bijv. Moyses monachus (monnik), 10e eeuw (Socin), Moyses abt, Waadt 1123 (Socin); in de 12e eeuw in West-Vla. (Leys); Moys, Dordrecht 1284 è 87 (SRD). Daarna pas weer: Moyses, Dordrecht 1601 (GD); Schiedam 1602 (Ned.
L. 1965, 113); Mozes ter Borch, broer van de schilder Gerard ter Borch, gest. bij Harwich 1667; Moses Fernandes, predikant van de Waalse gem. in Brielle, ca. 1734 (Ned. L. 1958 128). Oudst bekende vr. vorm: Mozerina Boender, Numansdorp 1788 (Jaarb. 1954, 9).
