inrichting tot het doen ontploffen van granaatkartetsen op een zekeren tijd na het in beweging komen van het projectiel. De T. is in hoofdzaak ingericht als volgt: een metalen cylinder, welke in eene uitholling slagsas bevat, is in het lichaam der buis bevestigd, zoodanig dat hiji door den stoot bij het afgaan van het schot geworpen wordt op een metalen punt.
De slagsas komt hierdoor tot ontploffing en ontsteekt de sas in een z.g.n. sasring, zijnde een metalen ring die aan de onderzijde een groef bevat, waarin sas geperst is. Deze ring rust met het ondervlak op een z.g.n. tafel en kan draaien om een cylindervormig gedeelte van het lichaam der buis. In de tafel is op één plaats een gat aangebracht, brandgat genaamd, dat in verband staat met de springlading van het projectiel. Komt het vuur van de brandende sas in den sasring, boven dit brandgat, dan wordt dus de springlading van het projectiel ontstoken. Door den sasring te verdraaien, kan men de lengte van het gedeelte sas dat verbranden moet vóór de vlam bijl het brandgat gekomen is, en daarmede den brandtijd regelen. Dit wordt genoemd tempoeren.
Op den sasring zijn de brandtijden of wel de daarmede overeenkomende afstanden, aangegeven. Nadat door inschieten de vereisehte elevatie bepaald is, wordt door proefscholen de tempeering zoodanig geregeld, dat de granaatkartets op eene gewilde hoogte boven den grond springt; in verband met de helling van de baan ligt dan tevens het springpunt op een bepaalden afstand vóór het doel.
