Een werktuig, om zoo mogelijk richting, sterkte en tijd van aardschokken te bepalen. Vroeger gebruikte men voor S. een ronde kom, dicht bij den rand van 8 openingen voorzien, die onderling op gelijken afstand van elkander en alle op dezelfde horizontale hoogte waren aangebracht.
Onder iedere opening stond een bakje, en de openingen werden geplaatst volgens de windstreken; tot aan den onderkant der openingen was de kom met kwik gevuld. Schommelde de grond dan kwam de kom in schuine richting, en de opening, die hierbij den laagsten stand innam stortte het meeste kwik in het onderstaande bakje. Zoo kende men de richting en sterkte van den aardschok. Later gebruikte men liever een gevoeligen slinger, die bij het schokken in beweging geraakte, en de richting en grootte zijner beweging afteekende in fijn zand, dat er onder lag. Tegelijk deed deze slinger door zijne beweging een klok stilstaan. Zoo kende men richting, sterkte en tijd van de aardbevingen.
